Nederland nog niet klaar voor verplichte rijenbemesting

Wie nu investeert in bemesters, sorteert zelden voor op de vanaf 2021 verplichte rijenbemesting. Wantrouwen richting overheids­beleid overheerst.

In 2021 is rijenbemesting voor mais op zandgrond verplicht. Een aantal loonwerkers past rijenbemesting al langere tijd toe, maar de meerderheid is er nog niet op ingericht en zal daar toch apart voor moeten investeren. “Onze zodebemester staat op 18,75 centimeter rijenafstand. Deze kun je, door om en om twee bemesters af te sluiten, als rijenbemester op 75 centimeter gebruiken. We leveren ook een bouwlandbemester die ook makkelijk op 75 centimeter kan bemesten”, stelt managing director Walter Veenhuis van Veenhuis Machines.

Wie zo’n bemester heeft, kan dus vrij gemakkelijk aan de verplichte rijenbemesting voldoen. Toch meldt Veenhuis dat de bedrijven die voor volgend jaar nieuw investeren niet per se meteen een machine kopen die ook makkelijk als rijenbemester is in te zetten. Bij de collega-aanbieders is het eigenlijk hetzelfde verhaal. De klanten oriënteren zich zeker wel op de techniek die ze in kunnen zetten als de rijenbemesting verplicht wordt, laten onder andere Duport en Evers weten. Concreet investeren gebeurt ook daar maar mondjesmaat.

Volgens de leveranciers is een heikel punt daarbij het gegeven dat het wetgeving is, maar dat scepsis richting het overheidsbeleid overheerst. De sector is ook een beetje flauw van de eindeloze reeks aan verplichtingen die steeds weer investeringen vragen die niet of nauwelijks zijn door te berekenen of aantoonbaar rendement opleveren. Velen hebben nog herinnering aan regelingen die in het verleden ook vaak van korte duur waren of weer met de nodige uitstel en wijzigingen gepaard gingen.

Niet op één dag klaar

Het is lastig om te becijferen om hoeveel machines het gaat die in 2021 inzetbaar moeten zijn om rijenbemesting volgens de wetgeving uit te voeren. Het gaat in ieder geval om een substantieel aantal machines. Lang niet alle mais staat op zandgrond, maar een dikke 100.000 hectare zal het toch gauw zijn, en een deel van de loonwerkers heeft zowel op het zand als op de klei maisland te bemesten. En het gaat niet uitsluitend om loonwerkers; ook boeren die zelf bemesten moeten eraan geloven, of besluiten het bemesten toch maar aan de loonwerker over te laten. Enkele honderden machines zullen dus in ruim een jaar tijd moeten worden aangepast of nieuw worden aangeschaft.

Maistelers op de zandgrond zullen ook met hun loonwerker op tijd moeten overleggen welke methode ze toe gaan passen, met als centrale vraag of er wel of niet nog geploegd gaat worden. Wie volgend jaar rond deze tijd de boel nog niet voor elkaar heeft, riskeert met een flinke druppel aan de neus te staan, ervan uitgaande dat de wetgeving gewoon blijft zoals die nu is afgekondigd. ‘Ik wist het niet’ of ‘het was niet duidelijk wat er stond te gebeuren’ zal geen geldig excuus zijn.

Maar dat is ook net een beetje het punt. Kan de sector de overheid onvoorwaardelijk vertrouwen, of gaat er nog wat uit de hoge hoed komen? De leveranciers van bemesters zijn er in ieder geval klaar voor, de telers en loonwerkers wachten het nog af.