KWS wil melkveehouders weer aan het stuur

Zaaizaadleverancier KWS Benelux wil veehouders in hun besluiten minder afhankelijk maken van toeleveranciers en afnemers. Het heeft daarvoor vier voeradviseurs in dienst genomen en neemt deel in de startup FarmDesk.

De maismarkt verandert, ziet KWS-directeur Jan Bakker. “Alleen in Twente en de Achterhoek zijn de loonwerkers nog het belangrijkste medium, elders is hun rol overgenomen door regionale handel. Doordat die ook nog eens in hoog tempo fuseren en consolideren, leidt dat er volgens Bakker toe dat in grote gebieden in Nederland en België feitelijk maar een enkele aanbieder actief is. Daarmee rukken ook de maismixen op. “Onduidelijke mengsels van rassen met een mooi verhaal waarbij de veehouder niet meer beseft wat hij koopt.”

Om het tij te keren wil KWS de melkveehouders ‘weer in de driver’s seat van hun bedrijf brengen’, dus meer zelfstandig maken en in hun besluiten minder afhankelijk van hun toeleveranciers en afnemers. Het heeft daarvoor Seed2Feed opgestart, waarbij het voor de veehouder meest economische voedergewassenprogramma en daarmee het rantsoen voorop staat. Daartoe heeft KWS vier ervaren veevoerspecialisten in dienst genomen en een belang genomen in de startup FarmDesk. Doel is de veehouder zelf zijn bedrijf te laten managen, zelf de keuzes te laten maken; onafhankelijk en op basis van eigen kennis, kunde en data. Doordat de veehouder zijn processen beter leert begrijpen en elke beslissing baseert op euro’s, zullen de voerkosten kunnen dalen tot onder 12 cent per kilo melk, 4 cent minder dan het huidige gemiddelde. Daarbij koopt de veehouder additioneel voer en soms alleen geconcentreerd eiwit en mineralen/vitaminen. “En topproducten in zaden en gewassen. De eventuele meerprijs daarvan komt altijd terug.”

KWS schetst daarbij voor intensieve en extensieve bedrijven een wat andere richting. Bedrijven met meer dan 20.000 kilo melk per hectare zouden maximaal 40% gras moeten gebruiken, ‘want gras is te duur voor wat het opbrengt, economisch boeren op alleen grasland bestaat niet’, aldus Bakker. De teelt van snijmais kost volgens hem 8 cent per kilo droge stof, snelle lenterogge 6 cent en gras 11 tot 12 cent. Daarbij is niet gerekend met grondkosten.

Bakker ziet geen reden tot confrontatie met de veevoerindustrie, maar vindt wel dat beide dezelfde doelstelling moeten hebben: de laagste voerkosten realiseren per kilo melk of vlees. “Wij vanuit de optimalisatie van voederwinning en gebruik van ruwvoeders op het bedrijf, de veevoerindustrie moet zorgen voor de meest economische aanvulling.”