‘Koeien in de VS gaan meer naar het Noorden’

Hittestress gaat de schaalvergroting in melkveehouderij in de zuidelijke staten remmen. Daar zal wel steeds meer jongveeopfok komen. Productie van kruislingen voor de mesterij draagt stees meer bij aan het inkomen.

Het gemiddelde melkveebedrijf in de VS telt nu zo’n 350 koeien. Bedrijven ten westen van de Mississippi zijn groter. Zo telt de gemiddelde melkveestapel in New Mexico ongeveer 2.500 koeien. Op deze grootschalige bedrijven worden de koeien veelal drie keer per dag gemolken en draait de melkstal nagenoeg volcontinu zodat land, dieren en apparatuur optimaal worden benut en de kosten van melkproductie zo laag mogelijk worden gehouden.

Het eigenaarschap van melkveehouderijen in de VS is ook in ontwikkeling door fiscale regelingen. Die faciliteren dat boeren gemeenschappelijke faciliteiten delen en alle koeien op dezelfde manier beheren. “Deze eenheden groeien snel, omdat ze ‘standaard’-manieren van handelen hebben ontwikkeld,” zegt hij. “Ze hebben door hun schaal ook macht bij in- en verkoop.”

Algemeen is de inschatting dat dat de omvang van de melkveebedrijven zal groeien, niet in de laatste plaats omdat grotere bedrijven efficiënter zijn en meer winst maken per eenheid melk. Dr. Jack Britt, emeritus hoogleraar aan de North Carolina State University, gaf tijdens een inleiding op de Animal Nutrition Conference of Canada aan dat hij voorziet dat het gebruik van meer robotmelksystemen bij grotere boerderijen toeneemt, gedreven door de stijgende arbeidskosten. “Het uurloon stijgt snel op boerderijen”, merkt hij op. “We moeten misschien gaan werven uit andere delen van de wereld”.

De VS heeft 341,8 miljoen inwoners. De Amerikaanse consumptie van zuivelproducten per hoofd van de bevolking neemt jaarlijks met ongeveer krap twee kg toe, voornamelijk vanwege de groeiende Spaanstalige bevolking en ook door de vergrijzing. In de VS consumeren mensen boven de 50 jaar de meeste zuivelproducten.

De verkoop van producten als kaas en yoghurt neemt gestaag toe, maar de consumptie van melk neemt af. Britt merkt op dat bedrijven proberen de verkoop van melk te stimuleren door melkproducten met aanzienlijk meer melkeiwit aan te bieden. De VS heeft hierdoor een breder aanbod zuivelproducten in de schappen dan Canada en de Europese landen.

Britt ziet verschillende trends in de Amerikaanse melkveehouderij. Een daarvan is dat de opfok van vaarzen steeds meer op grote afstand van de melkveebedrijven plaatsvindt. “Hittestress wordt een steeds groter probleem bij de melkkoeien. We zullen daardoor er steeds meer melkkoeien, en grotere bedrijven, in de Noordelijke staten zien omdat het warmer wordt in Arizona, New Mexico en West-Texas”, merkt hij op. “De vervangende vaarzen zullen in Zuidelijke staten worden grootgebracht, waar geen fysieke huisvesting nodig is. Er zijn nu opfokbedrijven in Kansas en Nebraska met meer dan 10.000 stuks op één groot terrein. Deze grote bedrijven bieden extreem goede zorg omdat ze worden betaald op basis van gezondheid en groei van de vaarzen.”

Rundvlees steeds belangrijkere inkomstenstroom

Het fokken van kruisingen voor vleesproductie wordt een belangrijke bron van inkomsten voor Noord-Amerikaanse melkveehouders. Britt meldt dat de laatste cijfers in de VS erop wijzen dat verkoop van kruislingkalveren bijna €2 per honderd kilo melk extra oplevert.

Hij signaleert dat de verwerkers juist vlees van kruislingkalveren uit de melkveehouderij vragen omdat het qua grootte, vorm en marmering veel consistenter is dan rundvlees van zuivere vleesveebedrijven. Dat komt deels door genetica. “De melkveevleeskalveren komen van voor 80 procent van Holsteins- en voor 20 procent van Jersey-moeders. Vleeskalveren komen uit een mengelmoes aan rassen.”